Feedback
ella
Fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding in de vennootschapsbelasting
Losse berichten
Gepubliceerd op 12/12/2016

Een mobiliteitsvergoeding is een tegenprestatie voor de tijd die een werknemer spendeert aan wisselende en soms langdurige verplaatsingen. Het is geen compensatie van de kosten voor verplaatsing.

In bepaalde bedrijfssectoren waar de werkplaats niet vast bepaald is, wordt een forfaitaire regeling van terugbetaling van verplaatsingskosten toegepast.

 

Indien bepaalde voorwaarden vervuld zijn, geniet deze mobiliteitsvergoeding een gunstige fiscale regeling en wordt de mobiliteitsvergoeding slechts voor 50% als een belastbaar inkomen voor de werknemer beschouwd. De andere 50% is niet belastbaar voor de werknemer aangezien zij wordt beschouwd als een kost eigen aan de werkgever. Het niet belastbare gedeelde mag niet lager zijn dan 12,39 EUR per effectief gepresteerde maand.

 

De fiscus publiceerde recent een Circulaire over de fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding in de vennootschapsbelasting van het gedeelte van 50% van de mobiliteitsvergoeding die door een vennootschap wordt betaald en niet belastbaar is in hoofde van de werknemer.

De administratie geeft nu verduidelijking in de circulaire dat:

  • dit gedeelte wordt geacht overeen te stemmen met een terugbetaling aan de werknemer van de werkelijke verplaatsingskosten eigen aan de werkgever;                                                                                    
  • de kosten eigen aan de werkgever onderworpen zijn aan de aftrekregels op de autokosten.

 

Er bestaat geen discussie over het gedeelte van de vergoeding dat bij de werknemers belast wordt als loon. Deze 50% mag door de vennootschap volledig in aftrek worden genomen.

Bron:
Circulaire AAFisc Nr. 28/2016 (nr. Ci.RH.421/630.175) - Fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding die door een vennootschap wordt betaald aan haar werknemers
Addendum - Fiscale behandeling van de mobiliteitsvergoeding die door een vennootschap wordt betaald aan haar werknemers

Juridische inhoud

1 Wat is een mobiliteitsvergoeding?

Een mobiliteitsvergoeding is een tegenprestatie voor de tijd die een werknemer spendeert aan wisselende en soms langdurige verplaatsingen. Het is geen compensatie van de kosten voor verplaatsing.

In bepaalde bedrijfssectoren waar de werkplaats niet vast bepaald is, kan nl. een forfaitaire regeling van terugbetaling van verplaatsingskosten worden toegepast (o.a. bouw, metaal, parken en tuinen en elektriciteit).

2 Fiscale behandeling mobiliteitsvergoeding in hoofde van de werknemer

De mobiliteitsvergoeding geniet een gunstige fiscale regeling als de volgende voorwaarden vervuld zijn:

  1. De mobiliteitsvergoeding is bepaald in een algemeen verbindend verklaarde CAO;
  2. De vergoeding mag maximum 0,1316 EUR/km afstand (heen en terug) bedragen;
  3. De afstand tussen woonplaats en plaats van tewerkstelling moet minstens 5 km bedragen. Het bedrag mag niet hoger zijn dan het bedrag voorzien in de CAO. Het niet belaste deel van de vergoeding mag niet lager zijn dan 12,39 EUR per effectief gepresteerde maand. Een begonnen maand wordt voor een volledige maand geteld.

 

Wanneer deze voorwaarden voldaan zijn, wordt de mobiliteitsvergoeding slechts voor 50% als een belastbaar inkomen voor de werknemer beschouwd. 

De andere 50% is niet belastbaar voor de werknemer aangezien zij wordt beschouwd als een kost eigen aan de werkgever.

3 Mag de vennootschap deze forfaitaire regeling van de terugbetaling van de verplaatsingskosten aftrekken?

De fiscus publiceerde recent een Circulaire die de fiscale behandeling verduidelijkt in de vennootschapsbelasting van het gedeelte van 50% van de mobiliteitsvergoeding die door een vennootschap wordt betaald en niet belastbaar is in hoofde van de werknemer.

 

De administratie geeft nu verduidelijking in de circulaire dat:

  • dit gedeelte wordt geacht overeen te stemmen met een terugbetaling aan de werknemer van de werkelijke verplaatsingskosten eigen aan de werkgever;                                                                                     
  • de kosten eigen aan de werkgever onderworpen zijn aan de gewone aftrekregels in functie van het vervoermiddel.

 

Voor vergoedingen met personenwagens, wagens voor dubbel gebruik, minibussen en de 'onechte' lichte vrachtwagen (= de vrachtwagen die niet beantwoordt aan de definitie van de regeling inschrijving voertuigen) wordt de aftrekbaarheid van deze autokosten (andere dan de kosten voor brandstof, financiering of mobilofoon) gemoduleerd in functie van de CO2-uitstoot van de wagen. De fiscus is zich bewust van de moeilijkheden die deze bepaling met zich kan meebrengen. De werkgever moet o.a. van elke wagen (van de werknemer) de CO2-uitstoot kennen. Daarom aanvaardt de administratie dat het tarief van aftrekbaarheid 75% bedraagt. De werkgever beschikt wel over de mogelijkheid om aan te tonen dat dit tarief hoger is voor het geheel van de werknemers.

 

Verplaatst de werknemer zich met een ander vervoermiddel, zoals een lichte vrachtwagen, dan is de volledige vergoeding aftrekbaar.

 

Er bestaat geen discussie over het gedeelte van de vergoeding dat bij de werknemers belast wordt als loon. Deze 50% mag door de vennootschap volledig in aftrek worden genomen.

Oeps,

Onze excuses, er is iets fout gelopen.

Probeert u het later eens opnieuw.

Was deze informatie nuttig voor u?

Ja Nee

Welke van de volgende beschrijft jouw feedback het best?






Jouw feedback

De versie van de browser die U gebruikt is niet optimaal voor deze website. De meeste functies zullen niet goed werken. De versie die u gebruikt wordt ook niet meer ondersteund door Microsoft en hierdoor loopt u security risico’s. Om de veiligheid en privacy van uw data te kunnen blijven garanderen, raden wij aan om zo snel mogelijk naar Internet Explorer 11 te upgraden of de laatste versie van een andere browser te gebruiken.