Vanaf 1 januari 2015 wordt de afstamming ten opzichte van de meemoeder wettelijk vastgesteld. De meemoeder hoeft het kind van haar partner niet meer te adopteren om er een juridische band mee te hebben.

Door enkele aanpassingen aan artikelen van het Burgerlijk Wetboek, heeft elk kind dat geboren wordt tijdens het huwelijk van een lesbisch koppel of binnen de 300 dagen die volgen op de ontbinding of nietigverklaring van dat huwelijk, de echtgenote van zijn biologische moeder als meemoeder.

Indien het lesbisch koppel niet gehuwd is, staat de afstamming van de meemoeder vanaf nu vast via een erkenning door de meemoeder.

De vaststelling van afstamming (door het vermoeden van meemoederschap of door erkenning) is echter niet mogelijk wanneer er vaderschap is vastgesteld.  Dit wil zeggen dat als het vaderschap ten opzichte van het kind vaststaat, de partner, de echtgenote of feitelijke partner van de biologische moeder niet zal kunnen worden beschouwd als de meemoeder.

Gevolgen?

Door meemoeder te worden, verkrijgt de partner van de biologische moeder dezelfde rechten als de biologische moeder.

Bijgevolg heeft de echtgenote van de biologische partner of de feitelijke partner die het kind heeft erkend, eveneens recht op:

• klein verlet in die situaties waar de biologische moeder ook recht op heeft zoals voor de plechtige communie of het feest van de vrijzinnige jeugd, het huwelijk van het kind;

• tijdskrediet met motief;

• ouderschapsverlof;

• medische bijstand voor een zwaar ziek kind (al dan niet gehospitaliseerd).
  
  

Nota

Sinds 20 mei 2011 (Wet van 13/04/2011) had de meemoeder (en bij uitbreiding de meeouder) al recht op 10 dagen geboorteverlof of vaderschapsverlof (zie JA3053 voor een uitgebreide bespreking hiervan).

Wat betekent dit voor de publieke sector?

Ook meemoeders tewerkgesteld in de publieke sector kunnen voortaan een thematisch verlof opnemen op basis van geboorte, alsook een omstandigheidsverlof in dezelfde situaties waar de biologische moeder er ook recht op heeft. Weliswaar moet in de statuten gekeken worden of deze verloven voorzien zijn. Het gaat hier immers om een aanpassing van het Burgerlijk Wetboek, los van het feit of iemand tewerkgesteld is in de private dan wel in de publieke sector.