Mogelijk stijgt de ontslagkost vanaf 1 januari 2019. Zonder sectorale cao's met inzetbaarheidsmaatregelen, zal een extra werkgevers- en werknemersbijdrage verschuldigd zijn bij een ontslag door de werkgever met minstens 30 weken opzegtermijn of -vergoeding. De NAR wenst een algemene regeling uit te werken.

Inzetbaarheid

De regering wil er voor zorgen dat werknemers die hun job verliezen, de nodige tools krijgen om zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan. Om, met andere woorden, hun ‘inzetbaarheid op de arbeidsmarkt te verhogen’. 

Daartoe is al een eerste stap genomen met de outplacementverplichting. De werkgever moet outplacement aanbieden bij een ontslag met een termijn of vergoeding van minstens 30 weken. Hij mag 4 weken loon in mindering brengen van de verbrekingsvergoeding. Bij een opzegtermijn mag de outplacementbegeleiding aangerekend worden op het sollicitatieverlof.

De wet betreffende het eenheidsstatuut bevat een belangrijke volgende stap om inzetbaarheidsmaatregelen te nemen. Op 1 januari 2019 zal die stap van kracht worden.

Sectorale maatregelen

Sectoren moeten uiterlijk 1 januari 2019 een collectieve arbeidsovereenkomst sluiten met maatregelen die de inzetbaarheid van de ontslagen werknemer op de arbeidsmarkt verhogen (bijvoorbeeld opleiding, individuele begeleiding of outplacement). De algemene outplacementregeling voor werknemers met een opzegtermijn van minstens 30 weken kan zo’n maatregel zijn.

De regeling geldt enkel voor ontslagen werknemers met een wettelijke opzegtermijn van minstens 30 weken of een wettelijke opzegvergoeding die een periode dekt van minstens 30 weken.

Een derde van de opzegtermijn en/of -vergoeding moet ingevuld worden door de inzetbaarheidsmaatregelen. Twee derde van de termijn of vergoeding blijft dus ongewijzigd en een derde krijgt een andere invulling. Concreet is dit een inkorting van de opzegtermijn of -vergoeding. De sectorale regeling mag er niet toe leiden dat de termijn of vergoeding minder dan 26 weken wordt.

De sectoren krijgen tot 1 januari 2019 de tijd om maatregelen uit te werken. Momenteel is dit nog in geen enkele sector gebeurd. Heel waarschijnlijk zal dit ook niet gebeuren. De werkgever kan op ondernemingsvlak geen regeling uitwerken, indien de sector nalaat dat te doen.

Extra bijdrage: 1% werknemer, 3% werkgever

Als er geen sectorale inzetbaarheidsmaatregelen zijn tegen 1 januari 2019, kijken de werkgevers en werknemers aan tegen een nieuwe bijzondere RSZ-bijdrage wanneer de arbeidsovereenkomst door de werkgever wordt beëindigd (met opzeg of verbreking). Ze is enkel verschuldigd wanneer de werknemer een wettelijke opzegtermijn en/of -vergoeding van minstens 30 weken krijgt.

Het gaat om een bijkomende werkgeversbijdrage van 3% en een werknemersinhouding van 1%. De bijdrage komt bovenop de gewone sociale zekerheidsbijdragen.

De nieuwe bijdrage is verschuldigd op het loon voor een derde van de opzegtermijn of op een derde van de verbrekingsvergoeding. Indien de totale opzegtermijn en/of de periode gedekt door een vergoeding lager is dan 39 weken, dan is de bijdrage enkel verschuldigd op het deel dat 26 weken overschrijdt.

De precieze berekeningsmodaliteiten van de bijdrage zijn vandaag nog niet bekend.

Initiatief van de NAR

Zonder sectorale inzetbaarheidsmaatregelen zal de extra bijdrage verschuldigd zijn.

De onderhandelaars van werkgevers- en werknemersorganisaties, de Groep van Tien, vroegen wel aan de Minister van Werk om het dossier in de Nationale Arbeidsraad te kunnen bespreken. De sociale partners willen een algemeen, intersectoraal voorstel uitwerken. De extra bijdrage zou dan vervallen.

Het dossier is met andere woorden volop in beweging. Sectoren zullen quasi zeker geen cao’s sluiten. Dat zal normaal leiden tot een extra bijdrage. De NAR wil echter wel initiatief nemen. Afwachten of minister Peeters daar oor naar heeft.

We houden u uiteraard op de hoogte.