ella
Dat is toch het verrassende antwoord dat de minister van Financiën op 6 februari gaf in de Kamercommissie voor Financiën en Begroting.
Waardering bij gratis terbeschikkingstelling
Per 1 januari 2018 wijzigden de forfaitaire waarderingsregels bij gratis terbeschikkingstelling voor persoonlijk gebruik van gsm/smartphone, telefoon- of internetabonnement, laptop/PC en tablet. Ik verwijs daarvoor naar onze nieuwsbrieven van 13 november en 18 december 2017.
Wanneer een werknemer bijvoorbeeld gratis een smartphone ter beschikking krijgt met telefoonabonnement en een abonnement voor mobiele data, rekenen we een maandelijks forfaitair voordeel aan van 12 EUR, zijnde:
- 3 EUR voor het toestel;
- 4 EUR voor het gsm-abonnement; en
- 5 EUR voor het mobiel internet.
Uiteraard op voorwaarde dat de werknemer dit alles ook voor privédoeleinden mag gebruiken.
Split bill
Vaak moeten werknemers de kosten voor hun privégesprekken en privégebruik van mobiele data zelf ophoesten.
We spreken dan van een zogenaamde split bill. De werkgever stelt een bepaalde belwaarde en een aantal gigabyte ter beschikking die een realistische gemiddelde inschatting zijn van het professioneel gebruik.
Bij meerverbruik factureert de provider de bijhorende kosten rechtstreeks aan de werknemer.
Wanneer we de nieuwe waarderingsregels volgen, leidt zo'n split bill er toe dat er geen voordeel ontstaat voor het ter beschikking gestelde telefoon- en internetabonnement. De werknemer betaalt zijn privéverbruik immers zelf.
Enkel voor het toestel weerhouden we een forfaitair voordeel van 3 EUR per maand.
Administratieve tolerantie fiscus
De minister neemt echter een ander standpunt in. Wanneer de provider het daadwerkelijke en volledige persoonlijke gebruik van het telefoonabonnement en de internetaansluiting rechtstreeks factureert aan de gebruiker-werknemer, is er geen reden meer om nog een voordeel van alle aard te belasten.
Omdat het privégebruik in zo'n situatie niet meer ten laste is van de werkgever, stelt de minister dat er ook voor het toestel zelf geen belastbaar voordeel moet weerhouden worden.
Dit alles op voorwaarde dat het door de werkgever gehanteerde grensbedrag - het bedrag dus waarboven elk gebruik geacht wordt privégebruik te zijn - vastgesteld is overeenkomstig ernstige normen en criteria en dus overeenstemt met de realiteit.
De bewijslast ligt bij de werkgever, die hiervoor steeds een akkoord kan sluiten met de fiscus. Merk op dat men de realiteit van het grensbedrag in vraag stelt wanneer zou blijken dat de werknemers steeds binnen de vooropgestelde limieten blijven en dus nooit een bijkomende factuur ontvangen van de provider.
Bijkomend wordt verduidelijkt dat dit standpunt enkel geldt voor gsm's en smartphones en dus niet voor om het even welk ander voordeel dat belastbaar is in hoofde van de werknemer.
En de RSZ?
De eenvormigheid qua gehanteerde forfaits bij terbeschikkingstelling van gsm e.d. kaderde in de verdere uniformisering van het loonbegrip.
Voorlopig is echter nog niet duidelijk of de RSZ eenzelfde standpunt zal innemen. Wellicht zal het Beheerscomité hierover een uitspraak doen.
We horen dit na en komen er spoedig op terug.
Wat betekent dit voor de werkgever?
Wanneer een werknemer de reële verbruikskosten voor privé-communicatie en -data rechtstreeks betaalt aan de provider, is er fiscaal geen sprake meer van een voordeel van alle aard voor de terbeschikkingstelling van de gsm/smartphone.
De bewijslast voor de juistheid van het grensbedrag ligt bij de werkgever. Wie zeker wil zijn, sluit hierover best een akkoord met de fiscus.
Of de RSZ eenzelfde mening is toegedaan, is nog onduidelijk. In afwachting van hun reactie raden we aan om ook in een onderbouwde situatie van split bill voorlopig nog een voordeel van alle aard te blijven boeken voor het ter beschikking gestelde toestel.
